Η Λαμπεία (ή Δίβρη)

Φωλιασμένη στις κατάφυτες πλαγιές των Λαμπείων Ορέων που ανήκουν στον ορεινό όγκο του Ερύμανθου (Ωλονού), η Λαμπεία (ή Δίβρη) ξεδιπλώνει την ιδιαίτερη γοητεία της στις επτά γραφικές γειτονιές της που σχηματίζονται σε διαφορετικά επίπεδα, σε υψόμετρο από 800 έως 950 μέτρα: την Αγορά, τον Πέρα Μαχαλά, τους Κρουστάδες, τους Καρυανάδες, τους Λαζαράδες, τους Βασιλαίους και τους Περδικαράδες. Ο κεντρικός δρόμος (η Αγορά) χωρίζει στα δύο τον οικισμό. Εδώ βρίσκονται τα καφενεία, οι ταβέρνες, τα κρεοπωλεία με ντόπια καλά κρεατικά, αφού η κτηνοτροφία είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένη.

Βρισκόμαστε στο βορειοδυτικό άκρο του νομού Ηλείας. Όπως μας «σιγοψιθυρίζει» η Μυθολογία, στα βαθύσκιωτα φαράγγια των βουνών που την περιβάλλουν περιδιάβαιναν σε καιρούς αλλοτινούς ο τραγόμορφος θεός Παν και η συνοδεία του. Εδώ έχει τις πηγές του και ο ποταμός Ερύμανθος, «ιχθυόης», όπως αναφέρεται από τον Παυσανία. Στα νερά του ψαρεύονται πέστροφες και είναι ιδανικός για καγιάκ και ράφτινγκ. Το Διβριώτικο ποτάμι, το Νουσαϊτικο ποτάμι και το Μοστενιτσάνικο ρέμα χύνονται στον Ερύμανθο, για να ακολουθήσουν μαζί το υδάτινο ταξίδι τους ως τον Αλφειό, το μεγάλο ζωογόνο ποτάμι της Ηλείας. Σύμφωνα με τη Μυθολογία, ένας από τους Άθλους του Ηρακλή, η «σύλληψη του Ερυμάνθιου κάπρου», συνδέεται με αυτόν.

Σημαντικό μνημείο της αποτελεί η βυζαντινή εκκλησία της Αγίας Τριάδας του 12ου αιώνα (κατ’ άλλους, 6ου αι.), με εξαιρετικές αγιογραφίες, στο μαχαλά Κρουστάδες. Ο ήχος του νερού που τρέχει από τις πέτρινες βρύσες και το Διβριώτικο ποτάμι μας συντροφεύει σε κάθε βήμα… Στην είσοδο του χωριού (από Πύργο), κάτω στη ρεματιά, βρίσκεται η «Κάτω Μονή» Δίβρης. Με το αυτοκίνητο (ή με τα πόδια σε μία ώρα) θα διανύσουμε 3 χλμ. για να φθάσουμε στο ελατοδάσος και τη σημαντική Μονή της Παναγιάς Χρυσοπηγής («Πάνω Μοναστήρι»).

Η Ανδρίτσαινα

Αρχοντική, μοναχική και πετρόχτιστη, η Ανδρίτσαινα είναι ένα χωριά με προσωπικότητα. Χτισμένη αμφιθεατρικά απολαμβάνει υπέροχη θέα και κουβαλά πλούσια ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά. Οι λαγκαδιανοί πρωτομάστορες της πέτρας, αλλά και οι Ηπειρώτες κι οι Ιταλοί τη σμίλεψαν με μαστοριά πέτρα στην πέτρα… φτιάχνοντας περήφανα αρχοντικά, γεφύρια, εκκλησιές και κρήνες. Ξακουστή είναι η «Τρανή Βρύση» της, μία από τις παλαιότερες της Πελοποννήσου, που συντροφεύει το ναό του Αγίου Νικολάου στο κέντρο του οικισμού. Λίγο πιο κάτω στη συνοικία Μουρμουρέικα βρίσκουμε τον ναό του Αγίου Θεράποντα και πολλά επιβλητικά αρχοντόσπιτα.
Σε απόλυτη αρμονία με την πέτρα είναι και το πανέμορφο θεατράκι της.
Στις ταβέρνες της θα απολαύσουμε καλό φαγητό με ντόπια κρέατα και φρέσκα λαχανικά παραγωγής του τόπου. Πριν φύγουμε, θα αγοράσουμε λαχταριστά παραδοσιακά γλυκά και σπιτικές χυλοπίτες, όλα φτιαγμένα από τα άξια χέρια των γυναικών του χωριού, ενώ το φρεσκοζυμωμένο ψωμί, φουρνισμένο στα ξύλα, ευωδιάζει τον αέρα! Σε κοντινή απόσταση από εδώ βρίσκονται ο περίφημος Ναός του Επικούρειου Απόλλωνα στην περιοχή των Βασσών και οι ανείπωτης ομορφιάς Καταρράκτες της Νέδας.